bugün yolda yürürken yazacaklarım vardı daha doğrusu yazma hissi.
heveslenme dedim kendime
nasıl olsa geçer gider kaleme kağıda kavuşmadan
hep böyle olmuştur yani çoğunlukla
şimdi bir elimde erimiş çikolata (klavyeyi kullanırken masaya koydum masa da eriyor artık sanki)
bir elimde hedomun bana benimle tanıştırmak için hem de hiç tanımadığım bir şairi, aldığı kitap
romaya varış
ismi kitabın
hiç tanımadığımız o şairin
artık tanıdığımız
hayır kelime oyunu yapmak değil amacım
lütfen benimle tanışınız bay necmi zeka
söylesenize, çok dalga geçmişler miydi soyisminizle ilkokulda
o yüzden mi içinize kapanıp da şair oluverdiniz?
şair oluverilmez zamanla kapana kapana mı olunur
yoksa bir cümleye mi bakar
bir cümle
ve devamı gelir
ama o cümle belki 30 yıl birikir
aynı picassonun saniyeler süren resmi gibi
itiraz ederse okur, picassoya itiraz eden o adam gibi
picasso (yani bizim zeki şair) diyebilir saniyeler aldığına bakmayın, yıllar sürdü aslında diye.
lafı masaya yapıştırır o çifte okey taşını yapıştırır gibi
şairler okey oynamasa sanki daha iyi
çikolatadan bir ısırık daha
parmaklarım da eriyor artık sanki
dondurmayı en hızlı ben yerim
ağzım üşümez benim
ağzımın battaniyeleri var
dikmen vadisinde 3 meczup var
çevre site sakinleri
call 911
biraz serseriler birinin takunyası var
tak tak tuk tak
oturalım der ama yerler diken götüm acır
yürüyelim o zaman tik tak tuk tak
