varolun

az önce yazdığım bir şeyi betüle okudum, yanlış anlama yazmak benim için bir meslek değil, sessizdi oda okumaya başlayınca şaşırıp bir kaç saniyeliğine bana döndü. sonra telefonuna baktı tekrar. okuduğum şey bittiğinde dinledin mi diye sordum. nıçkk dedi. biraz zaman geçti neden dinlemedin diye sordum. başka bir şeyle uğraşıyordum dedi (muhtemelen instagram keşfetinden foto bakıyordu). okuduğum şey başkaları için güzel şeyler dilemek ve elindekilere şükretmekle ilgili olan burdaki bir blog yazımdı okumuşsundur belki. değinmeye çalıştığım şu, buraya yazmamın sebebi bu. yanımda duran insan ona sesli bi şekilde gelmeme rağmen beni görmüyor. bunun yanında buraya bir lakırdı fırlatıyorum ve kim olduğunu bilmediğim ama kontrol panelinde gördüğüm kadarıyla varolduğundan haberdar olduğum birkaç güzel insan bunu okuyor. onlar için bir şey ifade etmesi, benim yazımla dünyayı kurtarmam gerekmez, sadece okuyorlar. sadece benim sesimi duyuyorlar. bu çok güzel ve özel bi şey. internet deyip geçtiğimiz şeyi hep kötüye yorsak da e kaka desek de bence güzel şeylere imza atıyoruz. seviyorum ben nebllim. hadi öptüm.