acımıyorum da ne o zaman diye düşününce, yanında olmak istiyorum for some reasons, sürekli affediyorum, hırs oldu sanırım ikimizde de birlikte olmak ya da her seferinde geri dönmek-geri kazanmak. bilmiyorum içimizde kalmış. birbrimizi sevmemiz engellenmiş falan gibi hissediyoruz resmen yarıştık sevmek için fırsat bulduğumuzda offffffff bilmiyorum. seviyorum o hala duruyor son bir anektod olarak ama gerçekten bu bir şey ifade etmiyor. olamadık birlikte, aramızdaki ismi en az 3. köprü kadar tartışılan şeyin neresinden tutsam elimde kalıyor. ikimiz de değişmeyeceğimize göre, olaylar tekrarlandığına göre daha fazla mücadele etmeme gerek kalmadı. iki üç kere tekrarlanan olaylar sayesinde kanıtladım resmen kendime sevmenin bir halt etmediğini.