bu yaşıma kadar çok büyüyemedim daha çok büyüyebilirdim daha fazla sorumluluk alabilirdim. neden almadım, rahat bi hayatımız var şükrettik mi tabi ki ettik, şükretmeyi unutmaktan çok korkarım, sana verilenleri sen kazanmışsın gibi davranmaktan korkarım, bunların hepsi godgiven babalıq doğarken kendi seçemediğin şeyleri kazanmış olamazsın. ailen, yaşadığın çevre, cinsiyetin, dinin,ırkın.... hiçbirinden yana sıkıntım olmadı, şanslı hissederim elimdeki her şey için.
başkasını anlamak için kendi benliğinden sıyrıldığın zaman ya çok iyi sıyrılamadığından ya da gerçekten mümkün olmadığından, anlayamazsın. anlayamadım hiç, yerine koyduğum kişileri vitrin gibi seyrettim. empati 0'ın altındaydı. pistim kabaydım bazen, bazen cidden çaresizdim onlar adına. yardım edebildiysem ettim, edemediysem diledim.
elimin kalbimin dokunduğu herkes adına, iyi şeyler dilemeyi bırakmadım. bıraktığım gün kendi varlığımdan da kaybederim. hiç iyi değil.
