çöptesin üzerine bir muz kabuğu atıyorlar hani benim gençliğim türk övün çalış güven hani o saçlarına taç yaptığım çiçekler
kütüphaneden aldığım kitabın içinde minik notlar bulma umuduyla sayfaları hızlıca çevirdim ve:
"şairin mutsuzu çekilmez
mutlusu okunmaz"

mesela yine bi gün büyük işler yapmaya çıktığım bi gün, süt almaya giderken karşıma elinde bıçak olan bi adam çıksa ne olacak? insan insanı 20 lira için bıçaklar mı, canice bıçaklıyor ki hesaplarıma göre ben baya zengin olacağım yani, süt almaya giderken bakkalı filan satın alırım yanlışlıkla maazallah cebimde çok para olacak ne yapsın adam ben olsam ben de gözümü kırpmadan bıçaklar gider bakkalı satın alırım
içimden geçen içimde kalır dünya başa yıkılsa tek teselliyi dışarıyı görmemiş olan verir
korkuyorum elimde beyaz benekler var galiba elimde et kalmayacak koparıyorum ve acıyor ve

ne kadar rezil olursak o kadar iyi.

Ben insanım. O da insan. Herkes eşit yaratıldı. Herkes aynı haklara sahip doğdu. Herkes dünyanın her toprak parçasında özgürce gezebilmeli.

 Şehirler,

ülkeler, kıtalar,

devlet, düzen bizi sınırlandıran yüce şeyler,

aslında orada olmayan şeyler.

Medeniyetle alakası olmayan bin bir türlü sınır, kural, uyarı, tabela. Bizi var eden ruh kimin ellerinde. Olan şey ağaç. Hava.

Toprak.

Köpekler ve biz insan.

 Şey gerçek değil. Toplum yok. Toplum yalan ve bunun içine itildiğimiz tarih belli değil. Kafayı dinlemek bu kadar zorsa karşı çıkmaya hakkım var.

Şehir yok. Toprak var. Ayağını bastığın yerin ismi yok. Bastığın yer toprak.

Toprak bizdik. Biz yine toprak olacağız. Bu kadar kavga gürültüye ne gerek var.

Adamlar ölür. Toprak içine alır. İnsanlar birbirine hakaret eder--ceza yer. Topraktan sürülür.

Toprak karşı çıkmaz.

Toprak şefkattir.

                                                                              Pamuk kazak değildi pamuk bitki         idi.